Rozdział 3

Rozdział 3

Promienie słońca.Las. Uśmiechnięta twarz.

Jeździec na koniu.Karym lub gniadym.

Głosy. Głosy wszędzie.

"Już czas"

***

 - Ania! Ania, słyszysz mnie? - Maciek pochylał się nad dziewczyną - Ania, Ania!

 - Gdzie, gdzie jest....Gamz...za? 

- Ania dzięki Bogu już myślałem, że do szpitala trzeba będzie jechać. Nic Ci nie jest?

- N..nie, po prostu ciężko s..ię od...dycha. - Każde słowo sprawiało jej ból.

- Plecy Cię bolą?

- Ttroche - a potem znów zapadła w sen.

Maciek czym prędzej wyjął z kieszeni telefon. Zadzwonił do stajennego by przyszedł po konia, a sam wziął dziewczynę na ręce i poszedł z nią do domu. Dziwne, Gamza od razu po nieudanym skoku wróciła do nieprzytomnej Ani. Kiedy przyszedł stajenny złapał ją za ogłowie i poprowadził do stajni. Klacz była spięta i zaczęła stawać dęba. "Dziwne, nigdy się tak nie zachowywała" pomyślał Maciek widząc całe zamieszanie z koniem. Nie marnując czasu poszedł do domu. Ułożył amazonkę na łóżku i otulił ją kocami. Gdy to zrobił zadzwonił do swojego zaufanego lekarza. Ten słysząc o całym zajściu obiecał, że przyjedzie jak najszybciej.
- Trzymaj się, pomoc już w drodze. 
 Lekarz przyjechał godzinę później. Po obejrzeniu pacjenta podszedł do Maćka.
- Nie doszło do żadnych trwałych uszkodzeń. Mała miała dużo szczęścia, że nie upadła na głowę. Nie mogę nic zaradzić w tej sytuacji. Po prostu jest mocno poturbowana. No nic obserwuj, czy nic jej się nie pogarsza i jak coś by się stało to dzwoń. - po tych słowach spakował wszystkie swoje rzeczy i pojechał.

***

- Maciek, kiedy mi w końcu pozwolisz pojeździć? - Ania była znudzona już tym, że instruktor od dwóch dni nie pozwolił jej wsiąść na żadnego konia

- A tak bardzo chcesz?

- Najbardziej w świecie.

- Hmm - chwilę się zastanawiał - Nie dasz mi spokoju jeżeli powiem, że nie?

- Wtedy się obrażę - zrobiła udawaną obrażoną minę

- No dobrze. Jakiego konia chcesz? 

- Gamzę - Maćka bardzo zdziwiła ta odpowiedź. Mało jaka osoba chciała ponownie wsiąść na konia, z którego tak boleśnie się spadło

- Zgoda

I w tym momencie przed stajnię wjechał jeździec na gniadym koniu. Ania od razu go poznała. To był on.

***OK, to taki tam rozdział. Osobiście mi wydaję się taki se, ale to do was należy ocena. Piszcie w komentarzach co mogłabym zrobić, aby było lepiej. Zapomniałam Wam napisać, że opowiadanie te piszę z Chorwacji. Dlatego mam wenę do pisania i najprawdopodobniej opowiadania będą się pojawiać codziennie. I teraz najważniejsze: chciałam podziękować Koniowatej...^^ za wypromowanie mojego bloga. Jestem Ci niezmiernie wdzięczna. I chciałam podziękować Wam, którzy za jej sprawom mnie odkryli. Mam nadzieję, że zostaniecie ze mną jak najdłużej. Pa!!!